Κι τώρα τι γίνεται όμως !!! είμαστε δυστυχώς όχι στο πρόθυρα της διάλυσης του αγροτικού πληθυσμού κι την πλήρη εκμετάλλευση και παρέμβαση των μεσαζόντων ,αλλά στην πλήρη ταπείνωση πια του αγρότη κι του αγροτικού εισοδήματος.
Η αιτία της κατάστασης αυτής είναι σχετικά δύσκολο να βρεθεί ,γιατί στο κύκλο παραγωγής και διάθεσης αγροτικών και κτηνοτροφικών προιόντων εμπλέκονται πολλοί.
Είναι πασιφανές ωστόσο, ότι ένα μέρος της ευθύνης βαραίνει τους αγρότες. Οι Συνεταιριστικές Οργανώσεις που για αυτούς αποτελούσαν το βασικό φορέα για την παρουσία τους στις αγορές, αφέθηκαν στην τύχη τους και σήμερα αποτελούν γκρίζα σελίδα στην ιστορία του αγροτικού κινήματος της χώρας μας. Το μόνο διαπραγματευτικό όπλο που έμεινε στους αγρότες και στους κτηνοτρόφους είναι τα μπλόκα στους δρόμους.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει όμως ότι η ιδέα του συνεργατισμού παραμένει κυρίαρχη και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Στις σύγχρονες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες πρέπει να αναζητήσουμε συνεργατικά και συνεταιριστικά μοντέλα που δε θα έχουν όλα εκείνα τα αρνητικά στοιχεία που χαρακτήριζαν το συνεταιριστικό παράδειγμα των προηγούμενων 30-40 χρόνων. Η βασική κατεύθυνση δεν πρέπει να είναι η παραγωγή για την επιδότηση, αλλά η παραγωγή του προϊόντος που θέλει η αγορά!!!! Στο ερώτημα όμως , αν ο αγρότης είναι έτοιμος για μια τέτοια μετατόπιση, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.
Το μεγαλύτερο μέρος των αγροτών δεν έχει εκπαιδευτεί στη σύγχρονη τεχνολογία και δεν μπορεί να αντιληφθεί τις αλλαγές που συντελούνται στην αγορά και στο περιβάλλον σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο οι λίγες εξαιρέσεις δείχνουν ακριβώς την αναγκαιότητα να υπάρξει μια μεγάλη στροφή στην αντίληψη ,στην εργασία ,στον προγραμματισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου