κι πάλι για την ζάχαρη.

Για την Αγροτική η ζάχαρη   αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα «βάρος» από το οποίο πρέπει το συντομότερο να απεμπλακεί , όμως για τους δέκα ενδιαφερόμενους  ομίλους αποτελεί ένα πρώτης τάξης «φιλέτο» που κρύβει σημαντικές μελλοντικές υπεραξίες. Για αυτό άλλωστε υπάρχει το έντονο ενδιαφέρον και μάλιστα   τις επόμενες  βδομάδες θα δώσουν την τελική μάχη για την απόκτησή της ΕΒΖ  ΑΕ

Το ερώτημα, βέβαια, που πλανάτε κι οφείλει να  δώσει απάντηση η ΑΤΕ μέσω της επιλογής του νέου ιδιοκτήτη είναι τι ποσοστό από τις άμεσες και μελλοντικές υπεραξίες  θα παραμείνει σε χέρια Ελλήνων παραγωγών.

Οι συνθήκες που διαμορφώνονται αυτή τη στιγμή στη διεθνή αγορά με την ανοδική πορεία των τιμών και την διαρκή αύξηση της ζήτησης για νέο προϊόν καθώς επίσης και η προοπτική της απελευθέρωσης των ποσοστώσεων το 2015, λειτουργούν σαν… μαγνήτες για τους ξένους «μνηστήρες» που ψάχνουν ...απεγνωσμένα για ζάχαρη Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κανείς  από τους ενδιαφερόμενους αγοραστές δεν  έχει αποσυρθεί μέχρι σήμερα από τη  διαδικασία της  πώλησης.

Αντίθετα, φέρονται αποφασισμένοι να μείνουν μέχρι τέλους στην κούρσα, παρά τα ζητήματα συγκέντρωσης που ενδεχομένως να τους φέρουν αντιμέτωπους με την Ευρωπαϊκή Αρχή Ανταγωνισμού. Το ίδιο, πάντως, σκοπεύει να κάνει και η Επίλεκτος του ομίλου Δοντά που αυτή τη στιγμή προβάλει ως ο πιο σοβαρός διεκδικητής από το ελληνικό στρατόπεδο. Ποιοι, όμως, είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι διεθνείς κολοσσοί «ζαχαρώνουν» με τόση.. ζέση την ΕΒΖ:
1) Σύμφωνα με τις προβλέψεις των αναλυτών η αύξηση της ζήτησης και η μείωση της προσφοράς αναμένεται να κρατήσουν τις τιμές της ζάχαρης ψηλά για το 2012 και, κατά πάσα πιθανότητα, για τα αμέσως επόμενα χρόνια.
2) Μαζί με την ΕΒΖ, ο πλειοδότης του διαγωνισμού παίρνει «πακέτο» την εθνική ποσόστωση των 158.000 τόνων -για την κάλυψη της οποίας, η ΕΒΖ χρειάσθηκε πέρυσι να εισάγει πάνω από 50.000 τόνους από τη Σερβία αφού λόγω της τιμολογιακής πολιτικής το ενδιαφέρον των τευτλοπαραγωγών ήταν περιορισμένο.
3) Το καθεστώς των ποσοστώσεων λήγει το 2015. Κάτι που σημαίνει ότι από τη χρονιά αυτή και μετά την παραγωγή καθορίζουν οι νόμοι της αγοράς. Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις για αύξηση της ζήτησης, θα απαιτηθούν περισσότερα ζαχαρουργεία τα οποία όμως δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή . Είναι χαρακτηριστικό ότι χώρες όπως η Ιρλανδία η οποία «ξήλωσε» χρόνια πριν τη δική της βιομηχανία ζάχαρης ετοιμάζεται τώρα να την ξαναστήσει προσβλέποντας σε αυτή την προοπτική.

Οι τρεις «ζωντανές» μονάδες της ΕΒΖ μπορούν να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες και, λόγω της θέσης τους, να καλύψουν γεωγραφικά ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς της νοτιοανατολικής -και όχι μόνο- Ευρώπης.