Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς - Χρόνης Αηδονίδης

29 Μαΐου 1453. Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεότερου Ελληνισμού. Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ' άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν με τον τρόπο τους την Άλωση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας). Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος.

Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα πως κάποια μέρα... πάλε με χρόνια και καιρούς... έμειναν πάντα...

Πληθώρα παραλλαγών έχουν ανιχνευθεί στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης, που να αναφέρονται στο τραγικό γεγονός της Άλωσης της Πόλης. Με ύφος λυρικό και ταυτόχρονα "σκοτεινό", τα αργά, μελισματικά, μεγαλόπνοα, καθιστικά τραγούδια της Ανατολικής Θράκης, δίνουν έναν ιδιαίτερο τόνο στο κοσμοϊστορικό γεγονός της Άλωσης.

Η Κεσσάνη, σημαντική κωμόπολη επί Τουρκοκρατίας, με πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο, διέσωσε μία παραλλαγή "μοιρολογιού" για την πτώση της Κωνσταντινούπολης, έτσι όπως διασώθηκε από τους εναπομείναντες Κεσσανιώτες πρόσφυγες.

Ερμηνεύει ο Χρόνης Αηδονίδης

Υστερόγραφο

Αριστερά κι κάτω στην ιστοσελίδα μου κλείνουμε το μουσικό κομμάτι που ακούγεται για να δούμε το video.

Γιατί πουλί μ΄ δεν κελαηδείς πως κελαηδούσες πρώτα;
Για πώς μπορώ να κελαηδώ ;
Με κόψαν τα φτερούδια μου, με πήραν τη λαλιά μου
Μας πήρανε μπρ' αμάν την Πόλη μας και την Αγια-Σοφιά μας
Κλαίγει πικρά-ν-η Παναγιά.