σχολικά είδη -PVC free

Τo Kέντρο για την Υγεία, το Περιβάλλον και τη Δικαιοσύνη (Center for Health, Environment & Justice, CHEJ) στις ΗΠΑ εξέδωσε το ετήσιο οδηγό του για τις προμήθειες των γονιών σε σχολικά προϊόντα με την επισήμανση να προτιμώνται τα PVC free, τόσο σε τσάντες και σακίδια, όσο και στα τάπερ που επιλέγουμε για να αποθηκεύουμε το φαγητό των μικρών μαθητών μας.
Σύμφωνα με τις οδηγίες θα πρέπει να αποφεύγουμε οτιδήποτε περιέχει χλωριούχο πολυβινύλιο (PVC* ή βινύλιο) καθώς η παραγωγή και η απόρριψη του PVC έχουν συνδεθεί με καρκινογενέσεις και διαταραχές του αναπαραγωγικού συστήματος.

Το PVC περιέχει επικίνδυνα χημικά πρόσθετα όπως φθαλικές ενώσεις, μόλυβδο, κάδμιο ή οργανοκασσιτερικές ενώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι τοξικές. Τέτοιες ουσίες μπορεί να περιέχονται σε σακίδια, κυτία γεύματος, ντοσιέ, τετράδια κλπ..
Πάνω από το 90% όλων των φθαλικών ενώσεων χρησιμοποιούνται για να μαλακώσουν το PVC.

Τα παιδιά είναι επικίνδυνο να εκτίθενται ακόμη και από πολύ χαμηλά επίπεδα έκθεσης σε αυτές τις τοξικές ενώσεις και γι’ αυτό είναι σημαντικό να αγοράζουμε προϊόντα PVCfree

Το γεγονός ότι η νομοθεσία για το βινίλιο και τα βαρέα μέταλλα δεν είναι σε όλο τον κόσμο η ίδια επιτρέπει την κυκλοφορία τέτοιων προϊόντων, και γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να ελέγχουν ό,τι αγοράζουν για το παιδί τους.
Στις τσάντες που πρόκειται να αγοράσετε ελέγξτε την ετικέτα προέλευσης και αποφύγετε τα έντονα χρώματα καθώς μπορεί να περιέχουν και αυτά βαρέα μέταλλα.
Επιλέξτε σχολικές τσάντες από πολυέστερ ή νάιλον, που να είναι κατασκευασμένες στην Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά ή εναλλακτικά τσάντες φτιαγμένες από ύφασμα ή δέρμα. Σε ότι αφορά τα τάπερ αποθήκευσης προτιμήστε τα ανοξείδωτα κι όχι τα πλαστικά.

PVC (πολυβινυλοχλωρίδιο ή κοινώς βινύλιο) είναι θερμοπλαστικό υλικό που παράγεται με βάση το πετρέλαιο και το χλώριο και είναι το πλέον χρησιμοποιούμενο συνθετικό υλικό. Οι μεγαλύτερες ποσότητες PVC που παράγονται, καταλήγουν τελικά ως δομικό υλικό στον κτιριακό τομέα.
Το μονομερές του PVC, το βινυλοχλωρίδιο (VCM), για πολλά χρόνια δεν θεωρούταν επικίνδυνο για την υγεία των εργαζομένων στις βιομηχανίες PVC.
Eισπνεόμενο, όπως και πολλά άλλα χλωροπαράγωγα υδρογονανθράκων, μπορεί να προκαλέσει αναισθησία και μάλιστα κατά τη δεκαετία του 1950, πριν ακόμη διαπιστωθεί η καρκινογόνος δράση του, είχε δοκιμασθεί ως αναισθητικό αέριο.
Μετά από μια εκτενή επιδημιολογική έρευνα σε εργαζόμενους της εταιρείας BF Goodrich στην πόλη Louisville της Πολιτείας του Kentucky, αποδείχθηκε ότι προκαλούσε ένα σπάνιο είδος καρκίνου, το αγγειοσάρκωμα (angiosarcoma) του ήπατος.
Από τότε πραγματοποιήθηκαν πολλές επαγγελματικές επιδημιολογικές έρευνες και επιβεβαιώθηκε ο αυξημένος κίνδυνος καρκίνου στους εργαζόμενους με το μονομερές.